Engbertsdijkvenen. Een uitgestrekt hoogveengebied in Twente.

Het heeft flink gevroren de afgelopen nacht dus voor ik op pad kan eerst…..autoruiten krabben. Vandaag ga ik naar Engbertsdijkvenen. Een uitgestrekt hoogveengebied in Twente. Het is niet zo ver rijden dus na een korte rit parkeer ik de auto op de parkeerplaats in Kloosterhaar en van daaruit begint deze koude maar prachtige wandeling.

Het is nog voor zonsopkomst en een beetje mist geeft de omgeving wat extra sfeer. Ergens klinkt het geluid van een grote groep ganzen die door de mist onzichtbaar blijven. Verder alleen stilte…

Langs de paden staan er geregeld bankjes zodat je even kunt uitrusten en het uitzicht kunt bewonderen maar ik bedank er nu voor. Het is te koud om stil te zitten,de beste manier om warm te blijven is door in beweging te blijven. Wel stop ik af en toe om een foto te maken van de omgeving want er doemen mooie sfeerplaatjes op door de mist.

Na enige tijd komt dan toch de zon tevoorschijn om een beetje warmte te brengen. Ondanks dat ik al ontelbare zonsopkomsten heb vast gelegd kan ik het ook deze keer niet laten. Elke zonsopkomst is toch altijd weer net even anders.

Onderweg kom ik nog een sprong reeén tegen,helaas te ver weg om mooi op de foto te zetten maar het zien is belangrijker dan het vastleggen. Een prachtig gezang bereikt mijn oren en doet mij stoppen. Ja hoor……….daar langs het pad zit een roodborst die de mooiste klanken de wereld in slingert. Een concert voor mij alleen.

In de lente en zomer is het gebied enorm in trek bij natuurliefhebbers. Onder andere heikikkers,boomkikkers,adders en ook de blauwborst zorgen er voor dat veel mensen dit gebied weten te vinden maar vandaag is het heerlijk rustig en kom ik maar weinig mensen tegen.

Heerlijk om hier te wandelen met het gevoel alsof je alleen op de wereld bent. Uitkijken over het winterse landschap en opgaan in het moment. De stilte die je hoofd leegmaakt en alles doet vergeten. En eerlijk is eerlijk,op zo’n echte winterse dag is het landschap hier schitterend. Witte rijp onder een blauwe hemel is een genot voor oog en ziel.

Na uren daar rondgedwaald te hebben kom ik warempel ook nog een paar geiten tegen. Ze zijn alles behalve wild en willen wel poseren voor een foto. Met een tevreden gevoel ga ik weer richting auto. Het was genieten en een aanrader om dit gebied eens te bezoeken op een winterse dag.


Door mijn passie voor natuur en fotografie beleef ik soms heerlijke momenten die ik graag met een ieder wil delen.