Wandelverslag Drenthe | Actief genieten en relaxen in de Oerprovincie

Eerder dit jaar wandelde ik door het Dwingelderveld, en heb ik ervaren hoe mooi Drenthe is. Dat smaakte naar meer! Hoewel Drenthe niet eens zo heel ver rijden is, had ik het vaak niet op mijn vizier. Na die wandeling besloot ik meer van Drenthe te willen zien. Toen een vriendin een tijdje geleden aangaf een weekje vrij in mei te hebben gepland, besloot ik ook vrij te vragen en werd het Drenthe als bestemming.

Gasselte

We hadden een huisje geboekt op een camping in Gasselte. Ik weet niet of dit is wat ouder worden met je doet of gewoon wat meer gemak willen het nodige ongemak. Voordat we naar de camping gingen, wilden we alvast een kortere wandeling maken in de buurt. Bij Gasselte ligt ’t Nije Hemelriek. Dat is een recreatieplas met fantastisch helder water. Soms voelde het alsof we in Zweden waren. Soms liepen we langs het water en veelal in de bossen er rond omheen. Wat een geweldig begin van een paar dagen weg!

Drentsche Aa

De volgende dag stond een langere wandeling op de planning. Nadat de wandeling op het horloge geladen was, reden we naar Anloo. Toen de auto bij de kerk geparkeerd was, gingen een aantal mensen naar de zondagochtend mis. Ik zou die dag mijn geloof in mijn lijf hervinden in de natuur en sloeg de kerk over.
Al snel liepen we lekker onverhard en kwamen we het eerste water tegen en natuurlijk de Drentsche Aa.

We liepen in een ontzettend groene en wijdse omgeving. Het frisse groen van het voorjaar straalde in de zon. Vlonders en bruggen verschaften ons een makkelijke oversteek of hielp ons over modderige stukken. Toch presteerde ik om natte voeten te krijgen in een drassig stuk naast de beek. Het was gedaan met mijn volledig blauwe wandelschoenen.

Na het mooie groen, liepen we naar de Zeegse Duinen. Terugkijkend op de route zijn we blijkbaar langs de grootste jeneverbes van Europa gewandeld.
Voor mij was een lange wandeling al even geleden en voor de lunch sputterde mijn lijf. Mijn voeten deden pijn, De zenuw en pees irriteerden en brandden. Ik genoot niet meer en mentaal was ik ook leeg.

Toen we een hoge stoel zagen in de duinen, wisten we direct dat het onze lunchplek zou zijn. Eindelijk een lunch op hoogte ;). De lunch deed lijf en leden goed. Daarna leek er een knop om te gaan, heel fijn! Vervolgens liepen we langs het Siepelveen. Dat vind ik het mooie aan Drenthe; heel veel watertjes en vennen.
Wat is Drenthe zonder hunebedden? Redelijk aan het eind liepen we langs D8 en zagen we de eerste hunebed van onze trip. Het was een wandeling van een dikke 20 kilometer. Moe en voldaan reden we terug naar de camping.

Veenpluiswandeling

Aangezien ik graag wilde wandelen in het Drents Friese Wold op de dinsdag, besloot ik op de maandag te kiezen voor een kortere wandeling; de veenpluiswandeling. De start lag in de buurt van Schoonloo. Al snel kwamen weer de vennetjes en maakten we onze eerste brulkikker-concert mee van die dag.
Vervolgens liepen we het bos in om daarna een stuk chocola (natuurlijk ontbrak die ook op deze wandelingen niet) te eten op een bankje in de zon, uitkijkend over een vlakte met heide, gras, bomen, bloemen en water.

Kort daarop liepen we over een brede en lange vlonder waar het eerdere brulkikker-concert werd overtroffen. Zeker honderd brulkikkers zagen (en hoorden) we vanaf de vlonder. Daarna schoten we het bos in voor het laatste stuk van de wandeling. In de middag was het goed toeven in de zon met een boekje, muziek en thee. Het is immers ook vakantie en even niks doen is heerlijk!

Drents Friese Wold

Ik keek erg uit naar de wandeling door het Drents Friese Wold en aan het eind van de dag snapte ik waarom. Al snel kwamen we na de start bij het Canadameer en trok ik een vest aan. Het was deze ochtend een stukje frisser en er stond een sterke wind. Ook deze wandeling was gekenmerkt door vennetjes, watertjes, heide en prachtig groene stukken. Juist de verscheidenheid en afwisseling in deze wandeling, maakt dit mijn favoriete wandeling. Ondanks dat het wat frisser was en winderig, hadden we wel een lekker zonnetje.

Toen we wilden lunchen, kwamen we even geen bankjes meer tegen en wilden doorlopen totdat we er eentje zagen. Dat had zo z’n voordelen, want toen we een kleine bui krijgen, stonden we weer onder de bomen en konden we een beetje schuilen. Ik at een reepje om de eerste slapte te bestrijden. Zoals gewoonlijk kwamen we al snel na de korte stop een bankje tegen. De zon was er weer en we meerden aan om te lunchen en een kopje thee te drinken. Op het laatst wandelden we door het Aekingerzand. Hoe mooi zou dat er in augustus uitzien als de heide volop in bloei zou staan?!

En dan de laatste

Nadat we hadden uitgecheckt en voordat we weer naar Twente reden vanuit Drenthe, wilden we nog een laatste wandeling maken. Niet een al te lange, maar gewoon nog eentje, want het was nog niet helemaal klaar. In de buurt van Sleen en Kibbelkoele maakten we onze laatste ronde. Qua omgeving was het even wat saaier dan de vorige dag, maar desalniettemin lekker en zagen we nog een hunebed (D49) en “celtic fields” (prehistorische akkers).

We hadden heerlijke dagen in Drenthe. Perfect wandelweer en door alle afwisseling heeft het mij in positieve zin erg verrast. Absoluut een mooie omgeving om naar toe te gaan voor een paar dagen. Perfect voor het ontladen en opladen!