WANDELVERSLAG NL | Ontdek de Nederlandse klompenpaden

WANDELVERSLAG NL | Ontdek de Nederlandse klompenpaden

Door Manon Verijdt

Ik ben waarschijnlijk een van de laatste sportieve Nederlanders die zich heeft verdiept in de Nederlandse natuur en zich nu ook eindelijk heeft neergelegd bij de vakanties in eigen land. Beter laat dan nooit zeggen ze wel eens, en dat blijkt ook nu het geval. Tijdens een weekend getaway in eigen land besloot ik namelijk samen met mijn moeder drie klompenpaden te gaan lopen. Twee in de buurt van Heelsum (nabij de Veluwe) en een in Beuningen. Hoe dat ging? Dat lees je in dit artikel!  

Klompenpaden  

Eerst even iets meer over klompenpaden, want wat zijn dat nou precies en waar kunnen we ze vinden? Klompenpaden zijn wandelroutes door en over het boerenland, met daarbij een combinatie van cultuur en natuur. De focus ligt hierbij op rust en kleinschaligheid. Alle klompenpaden lopen op dit moment in de provincies Utrecht en Gelderland.  

Het fijne aan de klompenpaden is de bewegwijzering, die middels stickers en plaatjes aan lantaarnpalen, houten afzettingen en overige attributen op de straat zijn bevestigd. Hoewel je soms echt even moet zoeken naar de opvallende kleuren van de stickers, zorgen ze er wel voor dat je kunt genieten van de omgeving en niet constant met een boekje, een routekaart of je telefoon in de weer hoeft.  

Molenbeeksepad  

Ons eerste klompenpad was het Molenbeeksepad, met startpunt station Wolfheeze. Een wandeling van 17 kilometer, die o.a. over heide zou lopen en door een stuk bos. Beide omgevingen klonken voor ons als een goed plan en dus startten we enthousiast aan onze wandeling. Het eerste stuk ging erg vlot. Het was nog vroeg op de dag, dus de pas zat er goed in. Al vroeg in de ochtend besloten we daarom even op een bankje te gaan zitten, te genieten van de zonnestralen in het bos en onze verdere route door te nemen.  

Zo’n 5 minuten later kwam een volgende stel langsgelopen, waar we kort mee aan de praat raakten. Zij waren ook het Molenbeeksepad aan het lopen, maar kwamen van de andere kant. Toen wij vertelden dat wij de route dus omgekeerd liepen, zeiden ze: “Oh, maar dan hebben jullie er al een heel stuk op zitten”, waarop wij elkaar verbaasd aan keken. Dat viel toch wel mee?

Het was niet meer lang, kregen wij van het koppel te horen, dus lichtelijk verbaasd vervolgden wij onze route. Na nogmaals circa een half uur gewandeld te hebben kwamen we weer aan bij het station. Ergens klopte iets niet. Het bleek dat wij een afkorting hadden genomen, wat niet in onze planning hoorde. We besloten daarom om nogmaals de route te lopen, maar dan helemaal. We hadden immers toch nog de hele dag voor ons.  

Pas tijdens onze tweede wandeling zagen we de echte mooie stukken van het Molenbeeksepad. Het startte met een wandeling over en door de heidevelden, die ver uitstrekten en er zeer waarschijnlijk betoverend uit zouden zien aan het eind van de zomer. Daarna vervolgden we onze weg langs verschillende landschappen, om uiteindelijk een langer stuk door het bos te lopen.

Ook dit deel was prachtig. Kraakheldere beekjes geleidden ons door het bos, over zandpaadjes en bruggetjes, van hoog naar laag. Bij het lopen van de complete 17 kilometer werd pas duidelijk waarom deze route een klompenpad-naam waard was. Het was een tocht meer meerdere landschappen, de juiste lengte en mooie uitzichtpunten.  

Dorenweertsepad  

Daarna wandelden we het Dorenweertsepad, wat startte bij Kasteel Doorwerth. Aangezien we op dag 1 zo’n 26 kilometer wandelden, besloten we vandaag voor een kortere route te gaan. Ditmaal van dertien kilometer. Het Dorenweertsepad liep voornamelijk door het bos en was een aanzienlijk zwaardere route dan het Molenbeeksepad. In dit bosgebied liepen we namelijk berg op, berg af en van links naar rechts, waardoor onze kuiten voelbaar werden en ons richtingsgevoel al snel nergens meer te bekennen was.  

Gedurende de route kom je langs De Hunneschans, welke vroeger gebruikt werd om de scheepsvaart in de Rijn in de gaten te houden. Meteen daarachter ligt de Azalealaan van Landgoed Duno. Deze prachtige laan was nu, in de vroege lente, al mooi, maar zal over een aantal weken in volle bloei staan en daardoor nog prachtiger zijn met al zijn kleuren. Het einde van de route loopt niet door het bos, maar juist langs de … (plek bij water) en over de velden, om zo via de buitenkant weer aan te komen bij Kasteel Doorwerth.  

Doddendaelpad  

Ons laatste klompenpad liepen we in Beuningen, dus halverwege onze terugreis naar Limburg. Deze route was genaamd het Doddendaelpad. Voor dit klompenpad startten wij bij de aanlooproute vanaf de kerk in Beuningen. Daardoor waren de eerste kilometers niet omringd met natuur, maar juist met het dorp.

Desondanks kwamen we al snel aan bij de echte route en mochten we een keuze maken; rechtsom of linksom de route bewandelen. In ons geval begon onze route rechts, waarbij we langs landbouwgronden liepen, om zo met een totaal ander perspectief in de natuur te lopen. Dit zijn geen paden waar je dagelijks mag en kan lopen, wat het dus extra leuk maakte.   

Na het aanschouwen van alle landbouwgrond veranderde onze omgeving. We liepen meer richting de waterkant, door het losse zand, maar kregen daarbij wel weer een compleet nieuwe omgeving en daardoor een uitdagendere route. Een aantal kilometer verder liepen we weer meer naar de landbouwvelden, waar we door een smal paadjes in het groen moesten lopen.

Doordat de takken hier zo verweven waren, boomstronken over het pad heen lagen en de lente ervoor had gezorgd dat alles in bloei stond, wurmden we ons letterlijk een baan door de natuur.  

Eenmaal bekomen van deze uitdaging vervolgden we onze weg langs de dijk, waarna we overstaken om in het bos te verdwijnen. Met een temperatuur van 14 graden was het zowel op de dijk, met een frisse bries, als in het bos, heerlijk vertoeven. 

De mooiste klompenpad-route  

Als ik zou moeten beslissen welk klompenpad de meeste indruk heeft achtergelaten, dan is het beslist het Doddendaelpad. Dit pad is ontzettend divers en neemt je mee door diverse landschappen, van zandpaden langs het water tot smalle paadjes waar je zonder te bukken niet doorheen zal komen. Daarnaast zijn er veel rustige, mooie en idyllische plaatsen waar je rustig kunt zitten om even tot rust te komen en de omgeving in je op te nemen.  

In regio Heelsum heeft het Dorenweertsepad mijn voorkeur. Naast dat het een meer uitdagende route is, heeft deze ook een ander landschap dan wat ik gewend ben vanuit de Maasduinen. In de Maasduinen is een gemengd bos en heide namelijk geen uitzondering, maar de bossen van het Dorenweertsepad hadden een ruimtelijker gevoel en nodigden meer uit tot ontdekking. Echter, als je zelf niet vanuit een natuurgebied komt dan kan ik alle 3 de routes oprecht aanbevelen. Wij hebben drie prachtige dagen beleefd. 

Meer klompenpaden ontdekken? Eerder schreef Herman van Alfen al over het Klompenpad XL. Ook nog zo’n aanrader! Daarnaast kun je hieronder nog een aantal mooie impressiebeelden zien van onze klompenpaden.