Verslag van een last-minute uitwaaiweekend op Texel

Het weekend voor kerst besloten wij op het laatste moment om 3 dagen naar Texel te gaan. Even er tussenuit. Wisselend onstuimig weer is er voorspeld, maar op Texel hoef je je niet te vervelen. Dus op zaterdagochtend namen wij de veerboot van 9.30 uur en nog voor tienen waren wij op weg naar onze eerste wandeling.

De Slufter

Op weg naar De Slufter, een bijzonder natuurgebied aan de westkant van Texel. De Slufter staat namelijk in open verbinding met de Noordzee. Hierdoor is het een kweldergebied met kronkelende kreken, zouttolerante planten waarvan sommige in de zomer paars kleuren en vele vogels. Het grootste deel van het gebied is vogelrust- en broedgebied. Alleen aan de zuidzijde, vanaf de Sluftertrap, mag je het hele jaar het gebied in en kun je het pad volgen tot aan het strand.

Door de open verbinding met zee is het vanaf hier dus niet mogelijk verder naar het noorden te lopen via het strand. Aan de noordzijde is er van 15 augustus tot 1 maart een pad toegankelijk langs het gebied tot aan het strand waar de verbinding met zee is. Deze lopen wij later dit weekend.

Nu de zuidzijde dus. Een paar jaar geleden zijn we hier al eens in het voorjaar geweest. De bruintinten in het landschap waren nu nog intenser dan toen. De paden waren iets natter, maar ook zonder laarzen was het mogelijk het strand te halen. Veel meer vogels waren er nu te zien langs de geul. Grote groepen meeuwen, bergeenden, scholeksters en aalscholvers, maar ook vele wadlopers en ganzen.

De wind waaide enorm, maar qua kou was het te doen. Eenmaal op het strand was het heerlijk om even tegen de wind in te hangen. Zand stoof zigzaggend laag over de grond, gelukkig niet in het gezicht. Mooi om te zien vind ik dat altijd. Donkere wolken in de verte vertellen ons wel dat we weer langzaamaan richting auto moeten. Voor de buien waren we gelukkig binnen.

Zeehondenopvang Ecomare

Gezien het regenachtige weer deze middag besluiten we naar Ecomare te gaan, de zeehondenopvang. Eenmaal binnen blijkt er veel meer te zien te zijn dan zeehonden. We gaan eerst naar buiten nu het nog niet zo hard regent. Ik begreep dat de zeehonden in de 3 hoofdbassins permanent op Ecomare verblijven. Zij kunnen niet meer uitgezet worden vanwege gezondheidsproblemen of omdat ze uit een dierentuin komen.

In het bassin van de ringelrobben zwemmen Rob de ringelrob en twee gewone zeehonden. Hier kun je onder water meekijken vanachter een ruit aan de zijkant. Sierlijk zwemmen ze steeds langs het ruitje alsof ze je willen begroeten.

Verderop zijn de bassins van de grijze zeehonden en de gewone zeehonden. Je kunt goed de verschillen tussen de twee zeehonden zien. Hier wordt actief rond gezwommen en steken ze regelmatig hun kop boven water. Je merkt dat ze aan de mensen gewend zijn.

Om 15.30 uur kun je zien hoe ze de zeehonden voeren en wordt er wat over de zeehonden vertelt. Iemand uit het publiek werd gevraagd met een oranje bezem de meeuwen op afstand te houden. Dat was wel een grappig gezicht.

In de kleinere bassins zien we twee jonge zeehondjes. Zouden deze dan opgevangen zijn? Ik had het even moeten vragen. Het grote bassin in het midden wordt momenteel verbouwd zodat deze straks ook geschikt is voor zeehonden.

In de hoek is de vogelopvang te vinden. Hier zien we enkele Jan van Genten en meeuwen. Dat Ecomare ook vogels opvangt wist ik niet. Blijkbaar ook andere dieren, zoals bijvoorbeeld egels. Als de gebruikelijke opvang voor egels even geen plek voor ze heeft, vangt Ecomare ze tijdelijk op. Goed werk doen ze hier!

Binnen is er een zeeaquarium. Hier kijk je ook je ogen uit. In de verschillende aquaria leven tientallen soorten zeevissen, zeesterren, schaal- en schelpdieren. Per aquarium is een leefgebied nagebouwd. Hoe langer je een aquarium in kijkt, hoe meer je ziet. En als er om 14.30 uur gevoerd wordt, worden er nog meer vissen actief. Zelfs de kreeft kwam een stukje vis halen vandaag, dat schijnt maar zelden te gebeuren.

Verder zijn er diverse exposities te zien in Ecomare. Indrukwekkend vond ik vooral de zaal waar diverse walvisskeletten te zien waren. Erg leerzaam ook met de info erbij.

Dat was een middagje goed besteed! Echt de moeite waard! Met de aankoop van een entreeticket steun je Ecomare met het werk dat ze doen. Natuurlijk kun je ook extra doneren door een zeehond te adopteren of een emmertje vis te doneren. Meer info vind je hier → website Ecomare

De vuurtoren van Texel

Dag 2: Windkracht 7 vandaag met windvlagen van windkracht 8. Laten we de vuurtoren van Texel beklimmen! Over uitwaaien gesproken. Al voordat we beneden bij de deur waren, waaide ik al bijna de deur voorbij. Wat een wind stond daar zeg!

Om de vuurtoren te beklimmen moet je vooraf via internet een kaartje kopen en krijg je een tijdslot van maximaal een uur. Vaak kan dat ter plekke ook nog wel, voor je naar binnen gaat.

Op de eerste verdieping stond een vriendelijke vrouw achter een balie die met liefde van alles over de vuurtoren vertelde. Het blijkt dat de oorspronkelijke vuurtoren uit 1864 in de tweede wereldoorlog is beschoten en de top is vernield, maar het restant van deze toren staat nog steeds. De nieuwe toren is er als het ware omheen gebouwd. De wenteltrap en de vloeren zijn nog origineel. Op de vierde verdieping kun je tussen de nieuwe en oude muur door lopen en kun je de kogelgaten uit de tweede wereldoorlog zien in de wand.

Op de zesde verdieping, op 47 meter hoogte en na 118 traptreden, bevindt zich de oude wachtpost van de torenwachter en kun je naar buiten om te genieten van het uitzicht. En natuurlijk de wind ervaren! Wow wat een wind zeg! En wat een prachtig uitzicht. Oprecht de moeite om deze vuurtoren te bezoeken. Klik hier voor informatie.

We besluiten daarna om via de noordzijde van het eiland over het strand te lopen. Met de wind mee. Het water staat momenteel bijzonder hoog, dus er is slechts een smal strookje strand over. Dan is het tijd voor koffie en een warme chocomel. Even op temperatuur komen in het strandpaviljoen.

Vogels spotten

Texel is erg in trek bij vogelspotters en over het gehele eiland zijn er plekken waar vogels te zien zijn. Regelmatig worden er bijzondere soorten gespot.

Deze middag gaan wij de vogelboulevard over aan de oostkant van het eiland. Dit is een 28 km lange strook langs de oostkust waar je vogels kunt spotten, van de veerhaven tot aan de vuurtoren in feite. Wij zijn begonnen bij het uitkijkpunt van De Schorren en eindigden bij het uitkijkpunt op de Prins Hendrik Zanddijk. Onderweg inderdaad veel vogels, zowel aan de zeezijde als net achter de dijk.

Ik ben niet heel erg getraind in het herkennen van vogels, maar de algemene soorten herken ik vaak wel van afstand. Maar of ik vandaag echt iets bijzonders gespot heb, weet ik niet. Voor mij was het meest bijzondere vandaag een bruine kiekendief, de kleine zilverreiger en ik denk een rosse grutto gezien te hebben.

De Slufter – noordzijde

Laatste dagje. Het zou vandaag zonniger worden, maar wel met nóg meer wind. Ik ben benieuwd.

Op het programma staat het wandelpad vanaf de noordzijde van de Slufter. Dit pad is alleen toegankelijk van 15 augustus tot 1 maart. Daarbuiten is het broedseizoen en is het pad afgesloten. We parkeren bij strandpaviljoen/parkeerplaats Paal 28. Net achter de duinrand loopt het pad. Hierdoor zijn we wat beschut voor de sterke wind. Ook dit pad is hier en daar wat nat, maar er zijn paden ontstaan om de nattigheid te omzeilen.

Bijna aan het einde van het pad ga je de duin op en heb je een prachtig uitzicht over het gebied en ook over de zeegeul.

Eenmaal op het strand waaien we bijna weg, al is dat niet te zien op de foto’s. De drieteenstrandlopertjes lijken zich niet te storen hieraan en doen wat ze altijd doen, op zoek naar voedsel in de bodem.

Het plan om over het strand terug te lopen laten we varen, we gaan dezelfde weg terug. Halverwege de terugweg komt er nog even kort een bui over ons heen met een regenboog als goedmakertje.

De Hors

Omdat het al middag is, hebben we nog maar tijd voor 1 wandeling. We besluiten naar de Horsmeertjes te gaan, helemaal op de zuidpunt van Texel. Via de blauwe paaltjes route doen we een poging om een rondje om één van de meren te lopen. Als we halverwege zijn, staat daar het water zo hoog over het pad, dat we het niet aandurven om met onze wandelschoenen hier over te steken.

Tja, het waterpeil is momenteel redelijk hoog, dus er zit niets anders op om om te keren. Volgens mensen die ons later inhaalden was de oversteek met regenlaarzen wel goed te doen. Van een eerdere keer weet ik dat de rondwandeling een prachtige route is, dus hopelijk volgende keer beter!

Er is nog wat tijd om naar het strand te lopen voordat het donker wordt. Het is laag water en dat geeft een prachtige uitzicht over het wad. Perfecte afsluiting van een geweldig weekend!

---