Wandelverhalen | Herfst ontmoet winter in Zuid-Limburg

Lees hier alles over de bijzondere Nationale Parken in Nederland

---

 

In december werden we verblijd met een ijskoude en zonnige week. Het was officieel nog herfst, maar we mochten al een beetje proeven aan de winter. Ik besloot een overnachting te boeken in Zuid-Limburg om 2 dagen te gaan wandelen in de heuvelachtige omgeving van Epen. Hieronder een fotoverslag van de meest zonnige dag.

Startpunt bij Epen

In alle vroegte vertrekken we van huis en komen tegen 9.00 uur aan bij het startpunt voor onze eerste wandeling. Net buiten Epen parkeren we bij Restaurant Buitenlust, aan de rand van een bosrijk en heuvelachtig gebied. Het is enorm koud en mistig, dus we zien nog niets van de omgeving. Als dat maar goed komt! We starten achter het restaurant en lopen omhoog het bos in.

Echt prachtig die aangevroren mist. En als de zon zich dan beetje bij beetje laat zien, geeft dat geweldige plaatjes.

Onderweg kwamen we vele verschillende markeringen tegen, van gekleurde paaltjes tot diverse wandelbordjes. Wij hebben echter zelf een rondwandeling uitgezet die in onze GPS zit, maar mocht je zelf een keer in Zuid-Limburg zijn, dan zijn er meer dan 500 uitgezette wandelingen te vinden via de website van de VVV. Klik hier.

We wandelen nu over de heuvelrug richting de Belgische grens. Wist je dat hier het hoogst gelegen bos van Nederland ligt? Vijlenerbossen heet het. In werkelijkheid is het een bosgebied dat uit meerdere bossen bestaat. Deze maken deel uit van een bosgebied dat zich uitstrekt van Nederland tot in België en Duitsland, we zijn hier dan ook vlak bij het Drielandenpunt. Het hoogteverschil tussen het laagste en hoogste punt bedraagt meer dan 170 meter.

De grens over België in

Inmiddels zijn we de grens over en lopen richting Gemmenich. Wat een geweldig uitzicht over het nog niet helemaal ontdooide landschap!

In Gemmenich vinden we een bankje met uitzicht op het Drielandenpunt verderop op de heuvel. Die kant gaan wij echter niet op, wij gaan verder richting Plombières. Onze route hebben we uitgezet via een geasfalteerd fiets-/wandelpad die precies loopt over wat vroeger een spoorlijn was. Dit pad brengt ons precies bij de ingang van de “mijnsite van Plombières”.

Mijnsite van Plombières

Tot de 20e eeuw werden hier metaalverwerkende activiteiten ontplooid. Een groot deel van dit gebied (11,2 ha) is natuurreservaat geworden met speciale flora en fauna in verband met de aanwezigheid van lood en zink in de bodem, zo lees ik op een informatiebord. We besluiten de trap af te gaan om een kijkje te nemen en wandelen wat door het gebied. Beneden aan de trap verdwijnt een stroom water (de Geul) in een soort grot, maar door het half bevroren water oogt het erg rommelig. Vanaf de brug tuur ik wat over het ijs en ontdek dat de bevroren luchtbellen bij elkaar ware kunstwerken tonen.

Warm blijven met dons

Het is overigens nog steeds behoorlijk koud, de temperatuur komt vandaag niet boven 0. Verderop zwemt een gans in een open stuk water. Ik moet denken aan het dons onder het mooie verendek van de gans, die gans zal het vast niet koud hebben.

Ze nemen regelmatig een bad om vuil eraf te spoelen, vuil is namelijk een broedplaats voor parasieten. Ze verwijderen luizen en mijten die gaten in de veren maken. Ook worden de veren netjes geordend en vervolgens ingevet met een wasachtige substantie uit de stuitklier. Men denkt dat zij dit laatste doen om het geheel waterafstotend te houden.

Ik weet inmiddels door mijn “Nikwax-project” dat die gans zijn veren goed moet onderhouden. Het is zelfs van levensbelang.

Hun veren zijn niet alleen belangrijk om te vliegen, maar zorgen ook voor de nodige warmte-isolatie, samen met het dons wat daaronder zit. Daarom besteden vogels, en dus ook deze gans, dagelijks veel tijd aan het onderhoud van hun verenpak.

Met deze temperaturen is een donsjas voor ons mensen ideaal om ons warm te houden. Vogels zijn niet voor niks zuinig op hun verenkleed. Onderhoud en bescherming (waterafstotend houden) van zo’n donsjas is dan ook belangrijk als je wilt dat je jas je warm blijft houden en lang mee gaat. Lees in dit artikel hoe je dat kunt doen.

Via Terbruggen richting Nederlandse grens

We gaan weer verder. Tussen de weilanden door gaan we terug richting Nederlandse grens. De zon komt steeds lager te staan en geeft het landschap steeds meer een rood/bruine gloed. Regelmatig staan we stil om van het uitzicht te genieten, want morgen gedurende de dag zal het weer langzaamaan omslaan naar grijs en grauw.

Het Geuldal

Via een camping komen we weer aan in Nederland, we lopen nu in het Geuldal. Nog even kunnen we genieten van de laagstaande zon, waarna het dal steeds meer in de schaduw komt te liggen. Misschien hadden we niet zo moeten teuten onderweg. Langs de Geul lopen we verder richting Epen en passeren de Volmolen.

Zonsondergang

Vanaf de Volmolen moeten we nog een eind de helling op terug naar de auto. Hierdoor lopen we de schaduw uit en weer terug de zon in. Uiteindelijk leverde ons geteut toch nog een fantastische zonsondergang op.

Desiree van Oeffelt

Mijn grootste passie is de ruige natuur intrekken met mijn vriend. We gaan dan op zoek naar plekken waar weinig mensen komen, waar je onverwachts wild tegen komt en de prachtigste meertjes ontdekt. Dit afgewisseld met de gemarkeerde wandelroutes en de geweldig vergezichten die ook de lage landen te bieden hebben.

www.mountainreporters.com/author/desiree/