Onthaasten op Vlieland

Lees hier alles over de bijzondere Nationale Parken in Nederland

---

 

Het is 5.00 uur donderdagochtend 20 januari 2022, de wekker gaat. Over een uur zitten wij in de auto richting Harlingen om de boot naar Vlieland te nemen. Nooit eerder zijn we hier geweest, dus we hebben er erg veel zin in om het eiland te verkennen ….. We zijn ruim op tijd, om 9.05 uur vertrekt de boot naar Vlieland, vanaf nu hoeven we niets meer, de komende 4 dagen even geen werk, even geen verplichtingen. Alleen nog maar genieten van de natuur en rust op het eiland.

Oost-Vlieland

Na 95 minuten varen komen we aan op Vlieland. Na onszelf verlost te hebben van de bagage gaan we vandaag te voet Oost-Vlieland verkennen. Het weer is vandaag nogal wisselvallig. Het ene moment schijnt de zon, het andere moment wordt het eiland geschampt door dreigende regenwolken die steeds kort wat water laten vallen. En wat staat er een koude wind zeg! Maar dat alles geeft natuurlijk wel geweldig mooie plaatjes, dus we wagen ons toch op het strand aan de oostkant van Vlieland.

We wandelen vervolgens via de gezellige winkelstraat richting vuurtoren. Helaas zijn de restaurantjes en musea vanwege de lockdown gesloten. Waar eet je dan, zul je je afvragen. Er zijn gelukkig afhaal- en bezorgmogelijkheden. En ons hotel (Het Vlielandhotel) heeft een kleine eettafel op de hotelkamer gezet zodat je fatsoenlijk kunt zitten om te eten.

De vuurtoren staat op de hoogste duin van de Wadden. Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht over het eiland. Iets verderop is er ook nog een uitkijktoren. Toen we hier boven rondliepen kwamen we toevallig langs de Vlielander kaasbunker. Ook helaas niet geopend vanwege de lockdown, maar je kon er toch kaas kopen door deze uit de koeling te nemen en zelf het bedrag over te maken via een QR-code. Ik heb de Vlielander bunkerkaas meegenomen en de zeewierkaas, dat moet je toch geprobeerd hebben! Inmiddels hebben wij al smullend op de bank gezeten. De zeewierkaas is een zachte kruidige kaas, erg lekker. Maar van die Vlielander bunkerkaas gaat de volgende keer echt wel een groter stuk mee naar huis. Een overheerlijke pittige smaak, een aanrader!

Kroon’s Polders

Dag 2 … ik word wakker en kijk naar buiten. Er hangt wat lage bewolking boven de Waddenzee, maar boven ons lijkt het helder te zijn. Het gaat een mooie dag worden!

Na een overheerlijk ontbijt huren we eerst 2 fietsen. De komende dagen gaan we het eiland per fiets verkennen. We nemen de weg langs de Waddenzee en fietsen richting het midden van Vlieland. Daar bevinden zich de Kroon’s Polders, een natuurreservaat met veel vogels. Onderweg stoppen we af en toe om van het uitzicht over de Waddenzee te genieten.

Iets voorbij het Posthuis is de start van onze wandeling: Boswachterspad Posthuiswad. Deze wandeling is 7,5 kilometer lang. Maar als je aan de oostzijde ook de afslag naar de vogelkijkhut neemt, dan komt er zo’n halve kilometer bij.

Over een dijkje en later over en langs de duinen volg je het pad met links en rechts van je watertjes en wadden waar vele vele vogels te zien zijn. En als je geluk hebt spot je ook wat vogels dichtbij.

Op het wad is er in de verte enorm veel te zien, hele zwermen vogels komen en gaan. Ze kunnen daar in alle rust vertoeven zonder lastig gevallen te worden door ons mensen.

We lopen inmiddels aan de zuidkant langs de duinen. Halverwege is er een trap naar boven waar een vogelkijkscherm staat met uitzicht op een binnenwatertje. En aan de andere kant op de Waddenzee.

We wandelen vervolgens nog een stuk over het strand. Er is hier nauwelijks iemand te bekennen, heerlijk! Bij de strandopgang vinden we nog een waddenbewoner. Van gepaste afstand maak ik snel wat foto’s met de telelens en laat hem/haar verder met rust.

Drenkelingenhuisje

Dag 3 … Vandaag helaas wat minder mooi weer, grijs, maar gelukkig wel droog. We gaan te fiets en te voet naar het drenkelingenhuisje aan de west-zijde van het eiland. Aangezien we in een lockdown zitten, mag de Vliehors Expres ons er niet heen rijden. Ook is het drenkelingenhuisje nu gesloten als juttersmuseum. Maar je moet een doel hebben, dus gaan we vandaag 10 kilometer fietsen en 6,5 kilometer lopen (enkele reis) om dit huisje te bereiken.

De Vliehors, de westkant van Vlieland, wordt ook wel de Sahara van het Noorden genoemd, vanwege de enorme zandvlakte. Doordeweeks is een deel hiervan in gebruik als militair oefenterrein van de Koninklijke Luchtmacht. Hier wordt dan geoefend met munitie en explosieve ladingen door vliegers van de luchtmacht en NAVO-partners (bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliehors). In het weekend als de vlag gestreken is, is dit gebied opengesteld.

Het eerste deel gaat richting en langs het militair oefenterrein. Eenmaal hier voorbij volgt een enorme vlakte met niets. Ver ver ver weg zie ik iets wat op een huisje lijkt, maar daar zijn we nog lang niet!

De ondergrond is hier en daar wat zacht. Grotendeels is het redelijk te lopen, sommige delen zijn wat zwaarder lopen. Links en rechts zien we allerlei voorwerpen en etenswaar die aangespoeld zijn. Van handschoenen, touwen, netten tot uien, ananassen en sinaasappels.

Uiteindelijk komen we bij een vervallen drenkelingenhuisje. Dit is een museumstuk op zich, maar niet ons einddoel. Ver ver weg zien we nog zo’n huisje. Nog even doorlopen ….

De eindbestemming is in zicht. Net voor het eind kwam de Vliehors Expres ons voorbij gereden. Zonder toeristen, dat wel. Er lagen stapels (nieuw) hout in de wagen, dus wellicht waren ze daar voor onderhoudswerkzaamheden. Ik las op de website dat ze van mei tot oktober een soort schutting hebben staan van juthout dat gevonden is rond het huisje. Dit om beschutting te bieden tegen de wind op de vlakte. Daar hebben ze nog een paar maanden de tijd voor.

Niet veel verder is het einde van het eiland. En aan de overkant Texel. In de zomermaanden is hier een veerverbinding.

Midden-Vlieland

De laatste dag alweer. Aangezien we de veerboot van 16.50 uur nemen, geeft dit ons nog voldoende tijd om te wandelen door het begrazingsgebied van Midden-Vlieland en voor een laatste strandwandeling. Grijs is de kleur van vandaag. En grotendeels windstil.

We gaan wandelen door het begrazingsgebied. Hier zijn enkele wandelpaden en loopt het “wild” van Vlieland, namelijk Schotse hooglanders en Soay schapen.

We maken nog een laatste strandwandeling aan de Noordzee zijde. Wederom bijna geen mens te bekennen. Wel vogels in overvloed. Naast de vele meeuwen in alle soorten en maten, zijn er ook diverse strandlopertjes te zien.

Op de terugweg naar het dorp zien we nog net een fazantenvrouw weg schieten. Stiekem vind ik deze mooier dan de mannetjes.

En dan het moment dat we het mooie Vlieland achter ons moeten laten. Wat hebben we genoten! Tot de volgende keer!

Desiree van Oeffelt

In de natuur is waar ik het liefste ben. Ik ga dan op zoek naar plekken waar weinig mensen komen, waar je onverwachts wild tegen komt en de prachtigste meertjes ontdekt. Dit afgewisseld met de gemarkeerde wandelroutes en de geweldig vergezichten die ook de lage landen te bieden hebben.

www.werkaandemuur.nl/nl/shop-werken/Desiree-van-Oeffelt/49979