Foto- en reisverslag Wadden | Uitwaaien op Terschelling

Naar Terschelling in de winter, waarom niet? Lekker uitwaaien en je hoofd leeg maken! In alle rust het eiland verkennen en genieten van alle vogels, prachtige natuur en de geur van de zee! Wanneer gaan we weer? Hieronder een verslag van vier dagen wandelen en fietsen op Terschelling.

Het is 8.15 uur en we vertrekken met de sneldienst vanuit Harlingen richting Terschelling. Onderweg zien we de zon op komen en deze kleurt de horizon oranje. Bij aankomst lukt het om nog snel wat mooie plaatjes te schieten totdat het oranje steeds meer vervaagt.

Verkenningsrondje op dag van aankomst

Het waait behoorlijk en met een paar graden boven nul voelt de wind goed koud aan. Gelukkig zijn we goed aangekleed. We besluiten een verkenningsrondje te maken op de fiets. Elektrische fiets, want er is anders niet tegen de wind in te fietsen. Eerst een stukje over de zeedijk aan de Wadden kant. De laatste zonnestralen van vandaag kleuren de horizon, terwijl vele vogels foerageren op het wad.

Tussen de middag warmen we even op in een restaurantje vlak bij de Brandaris in West-Terschelling. Er is veel dicht in de winter, is ons verteld, maar er is nog voldoende open waar je gezellig kunt zitten om wat te eten of te drinken.
Daarna springen we weer op de fiets en gaan via de Noordzee kant richting Oosterend. Daar maken we een (ijskoude) strandwandeling terwijl de strandlopers voor ons uit rennen.

Tijd voor koffie. Het strandpaviljoen bij Oosterend, Heartbreak Hotel, is gewoon open. Dit strandpaviljoen is ingericht in de stijl van de jaren 50 en 60 en het is gezellig druk als we binnen komen. Ik heb ook wel zin in een warme apfelstrudel … met cranberries! Die gaan we nog vaak tegenkomen blijkt in de komende dagen.
Als we uitgerust en opgewarmd zijn, fietsen we nog een stukje over de Boschplaat en gaan dan naar ons verblijf voor de komende dagen. We hebben een heel fijn rustig gelegen tweepersoons huisje gehuurd in Oosterend, huisje ’t Roefke.

Waddendijk

We hebben nog een dag over het eiland gefietst. Vanuit Oosterend zijn we in de ochtend begonnen bij de Waddendijk. Langs de Waddendijk loopt een fijn fietspad met prachtig uitzicht over de Waddenzee. Het is ongeveer 13 kilometer tot aan West-Terschelling, maar met al die bochten zal het totaal net iets hoger uit komen. We moeten tegen de wind in. Storm Ischa is vannacht over het eiland gekomen en het waait nog flink. Lang leve de elektrische fiets!

Al snel wordt het fietspad versperd door zo’n 200 scholeksters. Zodra je dichterbij komt, vliegen ze allemaal op en gaan vervolgens 100 meter verderop zitten. Eenmaal daar aan gekomen, gebeurt weer hetzelfde en dit herhaalt zich een paar keer. Uiteindelijk vliegt een deel terug, een enkeling gaat op het wad zitten waar nog meer vogelsoorten te zien zijn.

We fietsen verder en als we een bochtje om komen, staan er tientallen rotganzen midden op het fietspad. Een deel vliegt op, de rest wandelt rustig het dijkje omhoog. In de polder achter de dijk zijn overigens ook veel vogels te zien.
Als we bijna bij West-Terschelling zijn, zien we steeds meer vogels op het wad. We passeren ook een beeldentuin en de Brandaris komt steeds beter in zicht.

Zeeliedenmonument

Aan de rand van West-Terschelling staat het Zeeliedenmonument: een bronzen beeld van een zeemansvrouw, uitkijkend over zee, die tevergeefs wacht op de terugkeer van haar man of zoon. Een monument voor alle Terschellingers die niet zijn teruggekeerd van zee.

Seinpaalduin

Na in stilte over de zee getuurd te hebben, fietsen we verder naar het noorden, waar we de fiets parkeren bij een trap. We lopen naar boven en staan dan op uitkijkpunt Seinpaalduin. Hier vandaan heb je een fantastisch uitzicht over een groot deel van de westpunt en over West-Terschelling met de haven.

Wist je dat de huidige Brandaris uit 1594 dateert? Het is de derde vuurtoren, nadat de eerste in 1593 door de zee werd ondermijnd en instortte. De tweede is ingestort voordat deze afgebouwd kon worden. De huidige Brandaris is al meerdere malen gerestaureerd en functioneert nog steeds!

Door de duinen

Richting West aan Zee gaan we nu. Eerst nog een stukje door het bos, later fietsen we door de duinen. Inmiddels fietsen we met de wind mee en is het echt genieten met die zon. Meerdere meertjes passeren we ook. En als we door de duinen richting Midsland fietsen, zien we best wat waterpompen. Terschelling heeft te maken met een zeer hoge grondwaterstand en op meerdere plekken zijn ze al maanden aan het pompen. Hopelijk verbetert de situatie de komende weken.

Streekproducten

We gaan even wat boodschappen doen en bij de bakker kunnen we de cranberry koeken niet laten liggen. Heerlijk! In Formerum is er trouwens een cranberry winkel te vinden. Iedereen die mij kent, weet dat ik altijd op zoek ga naar streekproducten, dus ik geniet hier thuis nog steeds van de cranberrieproducten, biologische Terschellinger kaas en Terschellinger pondkoek! Pondkoek smaakt naar een combinatie van taai taai en speculaas en is heerlijk voor bij de koffie (en thee).

Uitwaaien op het strand

Eenmaal weer in Oosterend fietsen we naar het einde van het fietspad op de Boschplaat en gaan daar het strand op. Letterlijk uitwaaien na storm Ischa. Het zand raast in slingers sierlijk over het strand. We lopen zoveel mogelijk zijwaarts, met de rug naar de wind. Ik hoef niet uit te leggen waarom. Toch zijn we niet alleen op het strand. Het heeft ook wel iets bijzonders.

We twijfelen of we nog een eindje gaan wandelen op de Boschplaat, maar aangezien we vandaag de fiets weer inleveren, denken we het niet te redden qua tijd. Dus gaan we met de fiets verder tot we een bankje uit de wind vinden. Daar smikkelen we onze cranberry koeken op onder toeziend oog van de Hereford runderen die daar grazen.

Zonsondergang

Voor we de fietsen inleveren, hopen we nog de zon onder te zien gaan. Maar door mist in de verte, was de zon sneller weg dan verwacht en hebben we deze niet meer de zee in zien zakken. Desalniettemin prachtig!

De Boschplaat

We hebben ook twee dagen gewandeld. Zo zijn wij op de zondag vroeg op pad gegaan om te wandelen op de Boschplaat. Het oorspronkelijke plan was om helemaal naar de oostpunt van Terschelling te lopen, 9 kilometer enkele reis vanaf einde fietspad. Maar gezien de harde ijzige wind bewaren we dat voor een volgende keer. Storm Ischa is onderweg naar ons land en dat is al goed te merken. Dus het is een wandeling naar het Drenkelingenhuisje geworden. Vanaf de laatste fietsenstalling aan de oostzijde van het eiland, wandelen we via het pad achter de duinen verder oostwaarts. Hier vandaan hebben we prachtig uitzicht over de Boschplaat en kunnen we zelfs de vuurtoren van Ameland zien.

De Boschplaat is Europees Natuurreservaat sinds 1970 en is het grootste kweldergebied van Europa. Een kwelder is een zoutwatermoeras dat tijdens hoogwater deels overspoeld wordt door de zee. Hierdoor is het van groot belang voor zoutminnende (duin)planten en voor vogels. Wintergasten, zoals de rotganzen en brandganzen. Trekvogels, zoals de rosse grutto en bonte strandlopers.

En broedvogels, maar liefst 70 soorten. Zoals bijvoorbeeld lepelaars, bruine kiekendieven, wulpen en eidereenden. Een groot deel van de Boschplaat is tijdens het broedseizoen dus ook niet toegankelijk (15 maart – 15 augustus). Toch is er een wandelpad waar je tijdens het broedseizoen wel mag lopen en een groot deel van het strand is dan ook vrij toegankelijk. Houd vooral de borden in de gaten en respecteer te allen tijde de natuur.

Na een kilometer of 3 komen we bij een uitkijkpunt op de duinen. Op de ene kaart staat vogelwachterspost, op de andere kaart staat bewakershut Staatsbosbeheer. Nu is er slechts een fundering zichtbaar. Maar wat een uitzicht zeg! Als de wind niet zo zou snijden in het gezicht, had ik hier wel wat langer willen staan. Er is een doorgang naar het strand en we vervolgen daar onze weg. Het drenkelingenhuisje is al in zicht (iets meer dan een kilometer nog) en we waaien met de wind mee over het strand. Wat is het guur vandaag!

Het drenkelingenhuisje is meerdere malen herbouwd en verplaatst. Het eerste huisje is rond 1863 gebouwd en diende destijds daadwerkelijk als beschutting voor schipbreukelingen. Het huisje was toen ook voorzien van dekens en eerste levensbehoeften, De korf kon gehesen worden, in de avond met brandend stro, zodat men op het eiland kon zien dat er schipbreukelingen waren. De houten hand op het huisje wijst je de richting van de bewoonde wereld.
Het huidige huisje is herbouwd in 1999 bij paal 25, maar vervolgens in 2013 verplaatst naar het westen tussen paal 23 en 24.

Wij zijn uiteraard geen drenkelingen, maar we zijn wel toe aan wat beschutting. Hoe fijn is het dan dat het drenkelingenhuisje vrij toegankelijk is. We klimmen naar boven en kunnen binnen uit de wind een broodje eten. De wanden zijn vol geschreven door mensen die hier ook zijn geweest.
Na een tijdje gezeten te hebben gaan we de duin over via een smal paadje en lopen achter de duin weer terug naar de fietsen.

Dark Sky Park

Sinds 2015 is de Boschplaat een Dark Sky Park. Dat betekent dat het hier volledig duister wordt in de nacht. De ideale plek om op een heldere nacht de Melkweg te bewonderen. De beste tijd hiervoor is tijdens de nieuwe maan, ofwel wanneer de maan niet schijnt.

Bij het boeken van ons weekendje heb ik hier helaas niet aan gedacht. Het is praktisch volle maan, dus de Melkweg zullen we niet zien. Op de laatste avond van ons verblijf was het echter wel helder. Reden voor ons om er toch op uit te gaan na het avondeten. Gewapend met camera en statief, ook al zijn de omstandigheden totaal niet ideaal. Er staat een harde ijzige wind en inderdaad dus veel licht van de maan. Maar dat mag de pret niet drukken en ik probeer toch wat foto’s te maken. Een beetje experimenteren kan geen kwaad. Toch een redelijke foto kunnen maken van de Grote Beer. Zie jij hem ook?

Mocht je ook graag de Melkweg zien of fotograferen, dan zijn 10 februari, 10 maart en 8 april (2024) de volgende momenten van de nieuwe maan. Nu alleen nog hopen op een heldere nacht.

Plan A of plan B?

Op onze laatste dag gaan met de bus van Oosterend naar West-Terschelling en bergen daar onze bagage op in een kluisje bij de bootterminal. De dag begint zonnig en pas in de loop van de middag zal het bewolkt zijn. We hebben twee opties voor vandaag. Het Boswachterspad lopen, maar gezien het feit dat het nog niet helemaal eb is in combinatie met de hoge grondwaterstand, denk ik dat dat geen succes gaat worden. Of een wandeling over het Groene Strand en door de Kroonpolders. We beginnen toch met plan A.

Wandelen over de Noordsvaarder

Het Boswachterspad is een wandeling over de Noordsvaarder, klik hier voor de route.

In recensies en wandelverslagen op internet had ik al gelezen dat het pad meestal lastig begaanbaar is. En nu met die hoge grondwaterstand zal het zeker lastig zijn, maar we gaan gewoon op pad en zien wel hoe ver we komen. Teruggaan is altijd een optie. Het begint al wel eb te worden, maar we vermoeden dat het nog iets te vroeg is. Op internet kun je de tijden van eb en vloed vinden trouwens, of in het gratis infokrantje van VVV Terschelling, de Sjouw. Loop dus zeker even binnen daar.

Het eerste stuk is prima te doen. De zon verlicht het wad en de wadvogels zijn druk met eten zoeken. Uiteindelijk lopen we onszelf vast. Links staat het water nog te hoog, rechts is een groot moerasgebied.

We gaan een eindje terug en proberen de duinrand te bereiken. Door hier en daar over watersleuven te springen komen we er uiteindelijk. Hier is een smal wandelpad zichtbaar. Misschien kunnen we hier verder lopen richting de westpunt? Nee, dat gaat niet. We komen weer bij dat moerasgebied. Er gaat wel een breed pad naar rechts, dus we vervolgen zo onze weg.

Tot dat pad volledig onder water staat. Misschien gaat dat wel? Maar na twee passen verdwijnt mijn schoen bijna helemaal onder water. Nee, dat gaat ook niet! We volgen vervolgens sporen van mensen die voor hetzelfde probleem hebben gestaan. Er is echter geen doorkomen aan. We gaan terug naar het paadje langs de eerste duinrand, terug naar start zogezegd!

Groene strand – Kroonpolders

Plan B dus. Een wandeling over een grotendeels droog en breed wandelpad over het Groene Strand en door de Kroonpolders. We lopen eerst nog naar het noorden langs het water dat we zojuist over staken, maar gaan uiteindelijk verder de Kroonpolders in.

Hier blijken we op een goed te lopen rondweg terecht gekomen te zijn. Als ik in de verte een bruine kiekendief denk te zien, staan we net bij een afslag en lopen deze een eindje in. De vogel is natuurlijk al gevlogen en dit pad eindigt vervolgens bij wat poelen. Terug naar het hoofdpad en we vervolgen onze weg door het duin- en heidegebied.

Het pad buigt af richting het bos en als we het Griltjeplak passeren vliegt er ineens een ijsvogel voor ons langs. Wow!
Inmiddels is het geheel bewolkt geworden en we lopen nu door het bos terug naar West-Terschelling. Nog even wat eten voor we de boot terug naar Harlingen nemen.

Terschelling was op en top genieten! Ja, wij willen zeker nog eens terug komen! WANNEER GAAN WE WEER?

---

---