Een ijskoude morgen op het Valkschepad bij Lunteren

Lees hier alles over de bijzondere Nationale Parken in Nederland

---

 

Ik ben dol op de winter! Ja, de winter kan donker en grauw zijn. Ja, de winter is koud. Maar op de kou kun je je kleden. En als de zon dan toch gaat schijnen, ontstaan er de meest prachtige uitzichten. Het licht kan soms magisch zijn. Van kleurrijke zonsopkomsten en zonsondergangen tot de laagstaande zon die door de bomen schijnt. En als de omgeving dan ook nog licht bevroren is, is het extra genieten!
Ik liep op een ijskoude morgen in december het Valkschepad bij Lunteren, een 11 kilometer lang Klompenpad op de Veluwe die onder andere over het Wekeromse Zand loopt. Klompen aan, rugzak op en gaan!

Buurtschap De Valk

Het officiële startpunt van dit Klompenpad begint in buurtschap De Valk bij plattelandswinkel ’t Schuurtje. Hier kun je parkeren in de berm of je kunt de bus nemen en uitstappen op de Valkscheweg bij de halte “School met de Bijbel”.
Dit klompenpad voert door het prachtige buitengebied van Lunteren waarbij je ook een stukje over het Wekeromse Zand loopt. Ik start op een ijskoude woensdagmorgen in alle vroegte bij ’t Schuurtje en ik besluit de route met de klok mee te lopen.
Uiteraard is het ook mogelijk om op een ander punt op de route te starten, bijvoorbeeld vanaf de parkeerplaats bij de IJzertijdboerderij.

Wekeromse Zand

Gekleed in laagjes en met de Klompenpaden-app als back-up voor de route ga ik op pad. Goed om te weten is dat de eerste paar meters aanlooproute zijn. Aan je rechterkant zul je al snel het onderstaande zien. Een grote houten omlijsting met daarnaast een paal met klompenpadbordje en een houten plank als oversteek over het slootje. Deze afslag neem ik niet omdat ik besloten heb de route met de klok mee te lopen.

Ik moet gewoon rechtdoor blijven lopen volgens de app. Hoewel het uitzicht over de weilanden prachtig is, is het wel even goed opletten waar de blauwe Klompenpad bordjes je heen sturen. Verderop had al bijna een afslag gemist, doordat ik afgeleid was door een andere grote houten omlijsting langs het veld.

Al snel kom ik aan bij het hek van het Wekeromse Zand en loop het bos in. Ik adem niet alleen koude lucht in, maar ook de rust van het bos. Heerlijk zo op de vroege morgen.

Wildobservatiepost

Na zo’n honderd meter zie ik een bord “wildobservatiepost” staan. Natuurlijk ga ik even kijken, al weet ik wel dat je wat geluk moet hebben om hier iets te zien. Helaas, ondanks het vroege tijdstip, geen wild. Toch lijkt mij dit een fijne plek om te zitten wachten. Het is een ruim overdekt bouwwerk met voldoende zitplaatsen. Misschien een volgende keer!

Door het stille bos, met slechts af en toe een zingende vink of koolmees in de bomen, loop ik verder richting de zandverstuiving. Ik hoop daar een mooie zonsopkomst te kunnen zien, maar er hangt wat laaghangende bewolking en het is maar de vraag of deze op tijd weg trekt.

Zand, heide en bevroren dauw

Als je bovenstaande vijver passeert, sta je aan de rand van de zandverstuiving. Er hangt een blauwe gloed over het landschap, het is overduidelijk erg koud vandaag.

Op meerdere plaatsen op de route zul je onderstaande “kijkers” tegen komen. “Kijkers die terug kijken” worden ze genoemd. Ze geven je dus letterlijk een kijkje in het verleden van het gebied. Aan de voorkant kun je in de box kijken en dan zie je afbeeldingen en informatie over het gebied. Met het wiel aan de zijkant kun je de informatie doordraaien naar het volgende plaatje. Honderd procent duidelijk leesbaar is het helaas niet, waarschijnlijk door het dikke glas aan de voorkant, maar als je dicht genoeg bij het glas komt, is er zeker wel wat van te maken.

Ik volg de Klompenpad bordjes de zandverstuiving op en loop nu richting de zuidwestzijde van het Wekeromse Zand. Omdat het hier nog zo koud is, zit er volop bevroren dauw op de heide en de graspollen. Prachtig gezicht vind ik dat altijd. Van mij mag het nog wel even winter blijven!

Welkom op de Veluwe

Aan de zuidwestzijde verlaat ik het Wekeromse Zand. Linksaf gaat de route en ik spot in de verte een ree. Maar ik zie ook dat er net een fietser aan komt. Op het laatste moment merkt de ree de fietser op en rent terug het bos in. Zou de ree nog terug komen? Er is maar 1 manier om daar achter te komen. Ik loop wat verder richting de plek waar ik de ree zag en op een respectabele afstand ga ik laag aan de rand van het pad zitten. Nog geen twee minuten later loopt de ree terug het pad op. Tegelijkertijd gaat ook nog eens de zon schijnen op de achtergrond. Ongemerkt kan ik een paar mooie plaatjes maken. WOW!

Als de ree weer verdwenen is, vervolg ik mijn route. Over een smal paadje loop ik langs een weiland en kom bij onderstaande driehoek uit. In de regio en ook op dit Klompenpad kom je meerdere van dit soort driehoeken tegen. Nee, dit betekent niet dat je op het middelpunt van Nederland bent. Maar je bent wel dichtbij. In dit geval 1.700 meter er vandaan. Het middelpunt van Nederland is op de Lunterse Goudsberg en is gemarkeerd met een enorme kei die in een soort cirkel staat.

Ze laten je nu een heuvel oplopen waar bovenaan een bankje staat. Maar op de vroege morgen staat deze nog in de schaduw en is nu dus veel te koud. Gelijk ga je weer naar beneden om aan de overkant langs het weiland de zon in te lopen.

Hoe belangrijk is onderhoud van warm houdende en vochtafdrijvende kleding?

Je zult waarschijnlijk denken: Desiree, wat ben je eigenlijk aan het doen hieronder op de foto? Nee, ik ben geen schietgebedje aan het doen richting de zon. En ik probeer ook niet mijn handen te verwarmen. Op de foto hier beneden probeer ik te demonstreren hoe koud het nog is.

Niet voor niets heb ik verschillende laagjes kleding aan. Een vochtafdrijvende en warmhoudende thermolaag direct op de huid, twee dunne fleece lagen daarbovenop en een winddichte jas die samen zorgen voor een comfortabele warme combinatie. Die betreffende dag heb ik ook nog eens handschoenen aan van merinowol, die ik normaal als onderhandschoen gebruik, maar door het gebrek aan wind zijn deze vandaag voldoende om mijn handen warm te houden.

Als ik de goede eigenschappen van onder andere mijn thermokleding en wollen handschoenen en sokken wil behouden, is het juiste onderhoud essentieel.
Lees in dit artikel waarom dit zo belangrijk is en hoe ik dat kan doen.

Zandafgraving

Ondertussen heb ik nog geen geschikte plek gevonden om pauze te houden in deze kou. Richting een zandafgraving gaan we nu. Veel zullen we niet zien van het gat waar ooit duizenden kubieke meters zand zijn afgegraven voor de bouw en aanleg van wegen. Planten en bomen blokkeren het zicht hierop. Mooi om te zien hoe de natuur zich hier langzamerhand weer herstelt. Ik loop het walletje over en als ik langs het open veld loop vind ik een bankje die mijn rug kan verwarmen, terwijl ikzelf geniet van onderstaand uitzicht.

Celtic Fields

Deze omgeving kent een rijke historie. Overal op deze route vind je speciale plekken die belangrijk zijn geweest in een vroegere tijd. Als je dit interessant vindt, lees dan vooral de vele informatieborden op de route of lees de informatie in de speciale “kijkers”.
Hieronder passeer ik Celtic Fields. Ik lees dat dit akkercomplexen uit de IJzertijd zijn die bestaan uit veldjes van 40×40 meter, gescheiden met walletjes. Vandaag de dag zijn deze nauwelijks meer herkenbaar. Op luchtfoto’s die gemaakt zijn, is er nog enigszins wat van te herkennen.

IJzertijdboerderij

Na wat smalle paadjes bereik ik de IJzertijdboerderij. Het betreft hier geen overblijfsel uit de IJzertijd, maar een interpretatie van een boerderij uit die tijd. Men weet namelijk niet precies hoe een boerderij uit die tijd in deze omgeving eruit zag. Er zijn nooit overblijfselen gevonden, slechts sporen van paalkuilen.
Het terrein en de boerderij zelf is vrij toegankelijk. Dus neem gerust een kijkje.

Vogels op het Valkschepad

Heerlijk hoe de zon nu schijnt en de witte velden verlicht. Het laatste deel van de route gaat vooral over smalle paadjes en langs boerenvelden. Opvallend zijn de vele vogeltjes die ik nu hoor en zie. Driftig op zoek naar wat eetbaars in de ontdooiende grond en op de uitgebloeide bloemen en planten.

Voor mijn ogen zie ik zelfs een havik een poging doen een roodborstje te vangen. Ik schrik enorm want de havik leek vanuit het niets te komen. Op zijn beurt schrikt de havik ook van mij, waardoor zijn poging mislukt.

Bijna bij het eindpunt van de route kom ik langs een veld waar de rand is ingezaaid met wilde bloemen. Nu staan deze natuurlijk niet in bloei, maar de uitgebloeide bloemen hebben blijkbaar nog zaden, want het is er druk met vogels. Met name putters zie ik bezig, ook wel distelvinken genoemd. Deze druk kwetterende vogels hoor je vaak van een afstand al. De telelens haal ik alvast uit mijn rugzak. Nu nog de juiste positie innemen en wachten op het perfecte moment.

Wist je trouwens dat vogels kijken goed is voor je gezondheid? Alles hierover is te lezen in dit artikel.

Langs de rand van nog een paar velden loop ik richting eindpunt. Ik vind het gewoon jammer dat ik er al ben. Wat heb ik genoten van deze route en van het geweldige weer! Absoluut voor herhaling vatbaar!

Volg mij gerust op Instagram @come_hike_with_dee voor meer wandelinspiratie.

Desiree van Oeffelt

In de natuur is waar ik het liefste ben. Ik ga dan op zoek naar plekken waar weinig mensen komen, waar je onverwachts wild tegen komt en de prachtigste meertjes ontdekt. Dit afgewisseld met de gemarkeerde wandelroutes en de geweldig vergezichten die ook de lage landen te bieden hebben.

www.werkaandemuur.nl/nl/shop-werken/Desiree-van-Oeffelt/49979