WANDELVERHALEN | Uitwaaien op Terschelling in de winter

Lees hier alles over de bijzondere Nationale Parken in Nederland

---

 

Struinen over boswachterspad Noordsvaarder

Een wandelverhaal van Saskia van der Meij

Het doel was het boswachterspad Noordsvaarder te gaan ontdekken op de westelijke punt van het eiland. Lekker struinen over een route die niet is aangegeven met bewegwijzeringspaaltjes. Vaak betekent dit dat je er dan ook minder andere wandelaars tegenkomt, omdat het zoeken van je eigen pad met een beperkte beschrijving niet voor iedereen even aantrekkelijk klinkt. Daarbij is het ook januari, dus nog rustiger op het eiland.

Zou het zo kunnen zijn, dat we niemand anders tegen komen in dit bijna surrealistische landschap? De Waddenzee trekt zich terug aan de zuidelijke kant nadat het net hoogwater is geweest en aan de Noordzeekant zie je vaag in de verte hoge zandduinen opdoemen. Daar willen we naar toe! Kom maar op met die routebeschrijving!

Het is even uitvogelen waar het begin is, maar vinden dan toch de juiste plek om het natuurgebied in te lopen langs een groot moerasgebied. De zon schijnt, we genieten, wat kan er misgaan? Op een duidelijke T-splitsing slaan we rechtsaf en de beschrijving zegt ‘ga daarna direct links’. Links staat een rij struiken tot hun voeten in het water en de weerspiegeling bij de laagstaande zon vraagt om een foto.

We kletsen verder en volgen het pad. We lopen door en zien de duinen voor ons. Dat is ons doel en door ons enthousiasme vergaten we even het ‘ga daarna direct links’. Het gebied is echt prachtig met helmgrassen, varens, diverse soorten mos waaronder het grijsgroene Rendiermos, maar wordt gedomineerd door cranberrystruiken.

Cranberries

Weet je trouwens dat de cranberry bij toeval in Nederland en specifiek op Terschelling is terecht gekomen? De bessen zijn afkomstig uit de Verenigde Staten en werden aan boord van schepen meegenomen tegen scheurbuik, vanwege hun hoge concentratie vitamine C en antioxidanten. Schepen liepen vast in de ondiepe wateren voor de kust van het eiland en vaten met bessen spoelden aan. Tegenwoordig vind je de cranberry hier terug in de vorm van jam, olie, sappen en diverse likeurtjes.

De natuur bepaalt

Maar verder naar het Noordsvaarder. Geen markering dus, maar dat is het avontuur. Zolang de duinen maar dichterbij blijven komen. Maar we stuiten op een laag liggende vallei, waarbij het drassige pad veranderd is in een sloot. Wat we ook proberen, we vinden geen hoger gelegen delen in de buurt en besluiten de route te staken.

Wanneer we terugkomen bij de t-splitsing zien we tot onze verbazing, dat het slootje met struiken waar we eerder een foto van namen, ons pad bleek te zijn. Op de t-splitsing lopen we nu via een ander pad aan de andere kant van het moerasgebied terug naar de haven van West-Terschelling. De Brandaris prijkt hoog boven de duin aan de rechterkant. Toch fijn zo’n herkenbaar baken. Bij terugkomst halen we bij paviljoen De Walvis een heerlijke (afhaal) cappuccino.

In de zomer is de ondergrond natuurlijk veel droger en is het geen probleem om de juiste route te volgen. Ga je in de wintermaanden, dan zijn waterdichte wandelschoenen helaas niet afdoende voor deze route. Onze aanrader; neem laarzen mee!

Strandjutten

Nieuwsgierig als we zijn proberen we de volgende dag de route andersom te lopen, wat betekent dat we het zandpad langs het wad volgen. Die ruige hoge zandbergen aan de horizon blijven gewoon trekken. Bij alle opgangen naar het strand staat een houten bak met daarin rollen stevige, grote afvalzakken voor het strandjutten. Die blijken we sneller nodig te hebben dan gehoopt, want ook hier standen we weer in dezelfde prachtige omgeving van met grassen begroeide heuvels, cranberrystruiken, maar bovenal ondergelopen paden. Het wad op links lijkt met het dunne laagje water net een spiegel.

Strandlopertjes zijn er druk in de weer, op zoek naar voedsel en rennen weg als ze de trilling van je schoenen voelen. Wij besluiten de natuur een handje te helpen en teruglopend vullen we onze afvalzak met flessen, touw, plastic in uiteenlopende hoedanigheden en zelfs een grote jerrycan. Wat een voldoening! Het is maar het topje van de ijsberg wat we qua zwerfafval hebben meegenomen, maar onbewust red je er wel vogels en zeehonden mee.

Over het strand naar meest oostelijke punt

Op het eiland vind je meer dan 250 kilometer wandelpaden, maar struinen over het strand blijft toch wel speciaal. Vanaf het Heartbreak Hotel, het meest oostelijk gelegen strandpaviljoen met lekkere afhaalkoffie, wandelen we over het strand naar de punt van het eiland in het oosten. Na ongeveer zes kilometer zien we tussen paal 23 en 24, verlaten en alleen, het drenkelingenhuisje staan. Een perfecte plek om uit de wind even een broodje te eten. Ook in coronatijd is er voldoende ruimte voor zes personen om 1,5 meter van elkaar te kunnen zitten. Met nieuwe energie worden we door de wind verder richting het oosten geblazen.

Het zand waait in dunne flarden over het strand, het is net een schilderij. Donkere wolken scharen zich boven ons. Er hangt een mysterieuze sfeer, op dit verlaten stuk van het eiland waar nu niemand anders meer loopt. Ameland en haar duidelijk herkenbare rood/wit gestreepte vuurtoren komen steeds beter in zicht en we bereiken het oostelijke punt van Terschelling. Op de rand van het water ligt een groepje van negen zeehonden ons te observeren, wat een cadeautje!

De Boschplaat

Wanneer je rekening houdt met het tij kun je een stuk via de kustlijn aan de Waddenzee kant teruglopen. Wij zijn enthousiast vertrokken zonder rekening te houden met de waterstand en keren voor de zekerheid daarom terug via het strand. Met het hoofd volop in de wind kosten de twaalf kilometers (totale lengte dus circa 24 kilometer) nu duidelijk meer moeite. Maar de route voelt anders, zeker nu de zee zich al aardig wat meters heeft teruggetrokken.

We lopen tot het drenkelingenhuisje en besluiten voor wat meer beschutting daar de duinen over te gaan om het brede pad langs de Boschplaat te volgen. Dit gigantische vogelbroedgebied achter de duinen is sinds 1970 uitgeroepen tot Europees natuurgebied. Wil je meer ontdekken van dit reservaat? Volg dan vanuit het plaatsje Oosterend het fietspad dat je drieënhalve kilometer door het gebied leidt. Onderweg vind je diverse wandelmarkeringen die je ook nog kunt volgen.

Voor ieder wat wils

Wij sliepen in een fijn huisje in Midsland-Noord, direct grenzend aan het heide- en duinengebied dat je helemaal kan doorkruisen tot de zee. Hou je rechts aan dan wandel je binnen een mum van tijd over smalle paadjes tussen de naaldbomen van het bos bij Formerum. Wij huurden een fiets, waardoor je het hele eiland kunt gaan ontdekken. Van het fietspad over de dijk langs de Waddenzee tot de smalle schelpenpaadjes door de duinen en diverse bossen op het eiland. Met cranberries als belangrijk en lekker exportproduct is een stop bij de Cranberry winkel in Formerum zeker aan te raden voor het kopen van een souvenir of het nuttigen van een taartje met cappuccino.

Veel plezier met je eigen ontdekkingstocht op het veelzijdig Terschelling! Meer informatie vind je ook op terschelling.site

Lees hier alle verhalen over outdoor in Nederland

Saskia van der Meij

Met Nationaal Park Veluwezoom in mijn achtertuin ontdekte ik al op jonge leeftijd hoe fijn het is om buiten actief te zijn. Het liefst ga ik vroeg op pad, want de natuur vertelt zo veel wanneer het stil is. Ik heb op veel waanzinnige plekken in de wereld gewandeld, maar ook in ons veelzijdige Nederland ben ik in mijn element. Alle windstreken vertellen hun eigen verhaal en steeds weer iets nieuws ontdekken is zo leuk! Wellicht helpt mijn enthousiasme jou om ook op verkenning te willen gaan.